Tag Line

Όταν έχεις να χωρίσεις μια κληρονομιά, μια αγάπη και μια πίτσα η διαίρεση δεν είναι και τόσο εύκολη.  

Log Line

Δυο αδέλφια που χάνουν τον δρόμο τους για τον συμβολαιογράφο, θα αναγκαστούν να μοιράσουν μια πίτσα που θα τους κάνει να ξεκαθαρίσουν όλα αυτά που μοιράζονται από παιδιά και είναι βαθιά ριζωμένα μέσα τους.

Περίληψη (κοινού)

Δυο αδέλφια ο Μάνος κι ο Πάρης ταξιδεύουν προς τον συμβολαιογράφο στο χωριό τους.

Στον δρόμο έχουν χαθεί στην ομίχλη και ο Πέτρος πεινάει. Σε έναν ερημικό δρόμο βρίσκουν μια καντίνα ξεχασμένη απ’ τον χρόνο.

Περιμένοντας πεινασμένοι την πίτσα δείχνουν πως έχουν να μοιράσουν μια κληρονομιά.  Όμως από την ώρα που την σερβίρει ο εκκεντρικός γέρος της καντίνας, αυτά που έχουν να χωρίσουν φαίνεται είναι πολλά περισσότερα. Η λύση βρίσκεται στη μαγική συνταγή αλλά και στον μικρό σούπερ ήρωα που την απολαμβάνει.

Περίληψη (αγοράς)

Δύο αδέλφια ο συντηρητικός Μάνος κι ο παρορμητικός Πάρης ταξιδεύουν βράδυ με προορισμό το χωριό τους. Έχουν ραντεβού με τον συμβολαιογράφο για να ανοιχτεί η διαθήκη της μητέρας τους. Στον δρόμο χάθηκαν στην ομίχλη στην παλαιά εθνική οδό. Ο Πάρης έχει πεινάσει και σταματάνε σε ένα περίεργο σχεδόν εγκαταλελειμμένο μέρος - καντίνα που το συντηρεί ένας εκκεντρικός γέρος. Μόλις παραλαμβάνουν την πίτσα αρχίζει ένας τσακωμός με αφορμή το μοίρασμά της και καταλήγει σε ξεκαθάρισμα παιδικών κατάλοιπων. Εν τω μεταξύ μπαίνει μέσα στη καντίνα ένας μικρός 6-8 ετών και με το νεύμα του γέρου ξεκινά να κερδίζει την πείνα του με την πίτσα. Όσο εκείνος τρώει τόσο ξαναδημιουργείται, με μαγικό και ανεξήγητο τρόπο, το κάθε κομμάτι πίτσας, στη θέση του. Στο τέλος χορτασμένος πια, βγαίνει και παρακολουθεί τον τσακωμό. Μόλις τα αδέλφια συνειδητοποιούν πως χάνουν το φαγητό τους, επιστρέφουν προς το μαγαζί μόνο που αυτό πλέον έχει κλείσει και δεν έχουν πρόσβαση.

Σημείωμα Σκηνοθέτη

Καθημερινά καλούμαστε να μοιράσουμε και να μοιραστούμε. Τα debates είναι ατελείωτα: μια κληρονομιά, ένα σύνορο, μια φιλία, μια αγκαλιά μια αγάπη. Σε όλα ζητάμε πάντα κάτι παραπάνω. Είναι αμέτρητες οι φορές, που συμμετέχουμε σε αυτή την διαπραγμάτευση χωρίς να ξέρουμε τι πραγματικά διεκδικούμε, αν αυτό που θέλουμε όντος μπορεί να μοιραστεί. Κάποια πράγματα ή έννοιες , όπως η μητρική αγάπη είναι πολλαπλασιαστικά και αδιαίρετα, ο καθένας παίρνει όσο του χρειάζεται.

Αυτό είναι που θέλω να πω σε αυτή την ιστορία και να περιγράψω με μαγικό ρεαλισμό είναι πως πολλές φορές διεκδικούμε πράγματα τα οποία ακόμη δεν έχουμε γνωρίσει. Η αδηφαγία, μας έχει φέρει στο επίπεδο να επιθυμούμε, χωρίς να γνωρίζουμε το τι.

Σκηνοθετική Προσέγγιση

Η ταινία θα χαρακτηρίζεται από στυλιζάρισμα τόσο στο γύρισμα όσο και στο όσο και στο décor. Θα ακροβατεί ανάμεσα στο κωμικό και στο τραγικό, τόσο με τις πρόζες όσο και με την ερμηνεία. Η κάμερα στο τριπόδι θα έρχεται σε αντιπαράθεση με την ένταση των ηρώων και την εσωτερική δράση τονίζοντας το μαγικό περιβάλλον που βρίσκονται,  μένοντας αποστασιοποιημένη και αμέτοχη στη δράση. Πολλές ομιλίες και δράσεις θα είναι off, εστιάζοντας σε αντικείμενα abstract χτίζοντας για τον θεατή το κάτι παράλληλο και αλλόκοτο που έρχεται. Ο μικρός μετά την ανακάλυψη και την αποδοχή πως η πίτσα αναπαράγεται θα καδράρεται υπο γωνία contre plonze, αναδεικνύοντας πως εκείνος πήρε τη γνώση, επειδή είχε το θάρρος να δοκιμάσει άνευ όρων.

Οι συμβολισμοί

Τα 2 αδέλφια είναι 2 εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες που μας τονίζουν την αντιπαράθεση. Ο Μάνος είναι συντηρητικός, προνοητικός προστατευτικός σε αντίθεση με τον Πάρη που είναι παρορμητικός και ελεύθερο πνεύμα. Και οι δύο νιώθουν πως δεν πήραν από τους γονείς τους αυτό που πραγματικά ήθελαν.

Ο Γέρος συμβολίζει την εμπειρία που μας φέρνει αναδρομικά όλη τη σοφία που θα χρειαζόμασταν νεότεροι. Σαν χαρακτήρας μπορεί να μας θυμίσει τον Cow boy του Mulholland drive. Είναι ένας Θεός κατώτερου κόσμου.

Ο μικρός είναι η αλληγορία πως η καθαρή ψυχή, η ξεγνοιασιά θα μας οδηγήσει ώστε να ανακαλύψουμε τι θα διεκδικήσουμε, τι έχουμε πραγματικά ανάγκη. Εκείνος πεινούσε και ενώ η πίτσα αναπαραγόταν δεν πήρε ούτε ένα κομμάτι παραπάνω από αυτό που τελικά κάλυψε την πείνα του, την ανάγκη του για τροφή. Η αθωότητα μέσα μας θα μας βοηθήσει στο να μην αλλοτριωθεί το θέλω μας.

Η πίτσα που αναπαράγεται συμβολίζει την μητρική αγάπη που για κάθε παιδί αναπαράγεται και δεν είναι μια ποσότητα που μοιράζεται κατά κεφαλήν, παρόλα αυτά τα αδέλφια από μικρή ηλικία συνηθίζεται να διεκδικούν το μεγαλύτερο κομμάτι, έναντι του άλλου. Τα 2 αδέλφια ξεκινούν να μοιράσουν την πίτσα, φτάνουν να την διεκδικούν έντονα με αποτέλεσμα κανένας να μην την αγγίξει.

Η Κλειστή πόρτα συμβολίζει τον χρόνο (απόφασης).  Όταν συνειδητοποιούν πως αυτό που διεκδικούν να μοιράσουν το έχει κάποιος άλλος, επιστρέφουν για να το πάρουν, όμως βρίσκουν την πόρτα κλειστή. Με αυτόν τον τρόπο συμβολίζεται πως ο χρόνος που μας δίνεται, είναι πραγματικά λίγος και δεν αποφασίζουμε εμείς γι αυτόν, η διαπραγμάτευση είναι μια καθυστέρηση από το να δεχθείς και να βιώσεις τις αρετές της ζωής, ίσως όταν έρχεται η συνειδητοποίηση να είναι αργά.